Sent Pançard qu’ei tornat ! Qu’ei tornat d’ Ansò, en Aragon, on s’esconèva despuish l’an passat. Que torna tà hicar lo rambalh per la vila. Pr’amor Sent Pançard qu’ei un gran gormand.
Que vòu profieitar de la vita : minjar, béver, cantar e dançar. Dab la Caronha, la hemna gelosa, e la soa cort de palhassas qu’a l’idea de har la hèsta. Quaresma qu’i ei tanben tà susvelhar tot aqueste beròi monde.
Devant ua pièla de mainadas, de mainats, de regentas, de regents, de collegians, d’escolans, Sent Pançard que pren las claus de la vila de Pau. E qu’ei partit lo carnaval qu’ei obèrt. Que podem musiquejar, dançar, minjar.
Malurosament entad eth, Sent Pançard n’ei pas eternau. Un còp aver profieitat deu bon temps, que deu rénder comptes. E com tota figura carnavalesca qui s’arrespècta, Sent Pançard que serà jutjat ! Qu’ei cargat de tot çò qui ne va pas : los excès, la hartèra, lo rescauhament climatic, las guèrras, los chepics de cadun…
E la senténcia qu’ei irrevocabla, Sent Pançard qu’ei copable de hartèra, be serà cremat en plaça publica !
Adiu, praube, praube, praube
Adiu, praube carnaval.
Carnaval qu’es brave òmi
Mes qu’es un gormand hastiau….
Cristina Cazaubon e la còla.
Laisser un commentaire