Gallarta qu’ei ua comuna Espanhòla en la comunautat autonòma deu País Basco, au ras de Bilbaò. Qu’ei coneishuda pr’amor qu’ei situada au ras d’anciana mina de hèr.
Lo 5 de seteme, que hestegèn la “SAGARDO EGUNA”, qu’ei la hesta deu navèth pomat.
Aquesta annada peu purmèr còp qu’i anèi dab los chancaires de San Pè de Lèren. Tots que’m digón: “Que vederàs qu’ei un dia memorable”.
Arron tres òras de bus, que comencèm lo dia per un passacarrèra de tots los grops musicians apelhats de costumes tradicionaus : que i podom véder grops bascos, espanhòus e gascons.
Nosautes dab las chancas, las bohas, las flabutas, los clarins, los tamborins, las vièlas, los acordeons e los cantadors que barrèm lo cortègi. Que hasom “güeitadoras de la nueit” e “lhevatz pè”.
Arribats a la plaça, la gostada deu navèth cidre que pòt començar. Qu’èra lo moment de har lo shuc de pomas, e de’u tastar.
Pendent lo sopar abondós, los grops de cada region que s’i hasón a hà-ns dancar dab la musica loa.
Après que causii d’anar véder lo concèrt d’Elimberri. Qu’ei un grop bascò-gascon. D’autes que s’estimèn mei anar har chancas sus la plaça.
Lo ser que s’acabè per un gran bal dab Lorratz Erromeria. Que siam gascon, basco o espanhòu, tots que dançan amassa.
Qu’avón rason : B’èra un dia memorable. La descobèrta de las autas culturas ei rica e vertaderament interessanta. Dab la musica e la canta, que’s comprenèm !
Lo tornar en bus qu’estó drin tapatjós, pr’amor de’us qui contunhèn de cantar, mentre que los autes ensagèn adromí’s.
Cristina Garcia Cazaubon e la còla.
Laisser un commentaire