La nuèch del 31 d’octobre al 1èr de novembre, en Irlanda, i a mai o mens 3000 ans, èra coneguda dins la cultura cèlta per èsser la nuèch ont los fantaumas tornavan dins lo mond dels vivents. Aquel jorn es donc vengut lo jorn de la fèsta dels mòrts.
Al fial de las annadas, la fèsta dels mòrts a evoluït e es desvolopada sustot en Occitania amb lo nom de Martror que tira son nom de la « fèsta dels martirs ». A l’Edat Mejana se retròba de las traças de la celebracion de Martror dins mantun tèxt, dins de cançons…
Lo trobador Guilhèm de Berguedan canta :
« Luec del marit volgr’ieu un ser,
E‘l ser que dures de pascor
Entro la festa de Martror »
Martror ven una marca calendària en particular pels agricultors, amb la « Martronada » que significa lo periòde de laurada e de semenças fins a la fin del mes d’octobre, « De Sant Miquèu a Martror i a un mes laborador ».
Cap al sègle 19, se celèbra Martror en fasent cremar una candèla per simbolizar la vida e lo solelh, en oposicion a la mòrt e a la nuèch. D’unes escriches parlan quitament d’ofrendas pels mòrts, coma de frucha seca, de formatge o encara de pan, per tal de noirir los mòrts que tòrnan aquela nuèch.
Dempuèi qualques annadas, d’unes actors de la cultura occitana, temptan de far tornar aquel eveniment istoric e cultural en organizant de fèstas de Martror, amb de concèrts o d’espectacles.
Lisa Kienemann e la còla
Laisser un commentaire